Skoro już tubylczy prokuratorzy – wrażliwi na cierpienia i śmierć cywilnej ludności – wytoczyli akt oskarżenia przeciw Powstaniu Warszawskiemu…. Skoro już tubylczy blogerzy wyczerpali do cna swój zapał w zadawaniu pytania – „Co mi dało a w zasadzie nie dało Powstanie Warszawskie?”… Skoro już wyżej wymienieni swoje oburzenie wykrzyczeli nad grobami bohaterów niezłomnego miasta dodając na końcu – niejako na dowód swojej polskości – ubolewanie nad okrutnym losem Warszawiaków…
To ja chcę powiedzieć – co następuję:
· Powstanie Warszawskie to nie było coś co wzięło do ręki broń i zabijało ludność cywilną – to zabijali Niemcy
· To, co robili Niemcy można określić mianem tylko i wyłącznie ludobójstwa oraz barbarzyństwa – u mnie w Lublinie w dawnym obozie koncentracyjnym na Majdanku napisano – „Historii jako dokument. Niemcom na wieczną hańbę” i ten tekst pasuje również do postepowania Niemców w Warszawie
· To, że rządy Polski nie chciały lub nie potrafiły zajmować się ściganiem niemieckich zbrodni popełnionych na ludności cywilnej w Warszawie jest świadectwem żenady dla praworządnego państwa
· Powinniśmy – my Polacy – być wdzięczni Lechowi Kaczyńskiemu za to, że powstało miejsce uczczenia pamięci największej ofiary polskiej stolicy – Muzeum Powstania Warszawskiego. Gdyby nie ten człowiek – ono nigdy by nie powstało.
· Większość argumentów tubylców oskarżających dowódców Powstania Warszawskiego jest zapożyczona z książki P. Zychowicza – „Obłęd’44”. Mają dokładnie taką samą wartość jak rzetelność historyczna autora. Z mojego punktu widzenia wystarczy do zdyskredytowania autora zrównanie Armii Krajowej z Armią Czerwoną i twierdzenia, że każda kula Wehrmachtu była dobra dla Polski, bo opóźniała nadejście Sowietów. Pewnie dobre były i te co strzaskały głowy kobiet i dzieci.
· Większość tubylców uważających, że najlepiej było nie robić nic to tylko zwykli tchórze. Nikt nie chce umierać – to oczywiste. Ale trzeba mieć mentalność niewolnika, aby nie walczyć. Aby wiecznie chodzić z opuszczoną głowa tylko po to aby oddychać, jeść, trawić i wydalać. Być tylko kompozycją biologii i strachu.
Powstanie Warszawskie ma dla Polaków jedno najważniejsze przesłanie: My Polacy nigdy się nie poddajemy. Nie poddajemy się, bo wolność naszej Ojczyzny jest cenniejsza od naszego życia.
Reszta to strony historycznych przypisów i nic więcej.
